Strategi Pembangunan Mampan untuk Industri Pengeluaran Plastik

Memahami Corak Pengeluaran dan Penggunaan Plastik

Trend Global dalam Pengeluaran dan Permintaan Plastik

Pada hari ini, dunia menghasilkan empat kali ganda plastik berbanding pada 1990-an, mencapai sekitar 468 juta tan metrik setiap tahun menurut data OECD pada 2022. Kebanyakan bahan ini berakhir sebagai bahan pembungkusan, bahan binaan, dan produk harian kerana kos pengeluarannya murah dan sesuai digunakan untuk hampir semua perkara. Namun begitu, terdapat satu masalah besar kepada planet kita. Hanya kira-kira 9 peratus sahaja yang dikitar semula selepas digunakan, manakala lebih kurang 40 peratus menjadi pembungkusan sekali buang dalam masa beberapa hari sahaja menurut laporan Frontiers in Thermal Engineering pada 2023. Keadaan semakin buruk juga. Negara-negara di Asia, Afrika, dan Amerika Latin kini memacu kebanyakan permintaan, menyumbang lebih daripada separuh daripada jumlah penggunaan di seluruh dunia. Ini bermakna lebih banyak hutan ditebang untuk bahan mentah dan tahap pencemaran karbon yang meningkat di seluruh dunia.

Analisis Aliran Bahan (MFA) bagi Plastik dalam Sistem Industri

Melihat aliran bahan menunjukkan terdapat beberapa masalah besar dalam sistem kita pada masa ini. Kira-kira dua pertiga daripada semua produk plastik hilang daripada sistem industri dalam tempoh setahun sahaja selepas pengeluarannya, menurut kajian yang diterbitkan dalam Nature Communications pada 2023. Kebanyakan pengeluar masih bergantung sangat kepada bahan mentah baru berbanding bahan kitar semula, dengan lebih kurang 88 peratus daripada apa yang digunakan di kilang datang terus daripada sumber asal dan bukan daripada bahan yang telah diguna semula. Namun, terdapat harapan. Analisis terkini mencadangkan bahawa jika kita menjejaki jenis-jenis plastik tertentu seperti botol PET dan bekas polipropilena fleksibel secara berasingan, kita sebenarnya boleh mengurangkan sisa sebanyak satu pertiga hanya dengan memperbaiki cara kita mengasingkan bahan-bahan ini sebelum diproses lebih lanjut.

Penumpuan Geografi Pengeluaran dan Pemprosesan Plastik

Wilayah Asia Pasifik adalah pemain terbesar dalam pengeluaran plastik, menghasilkan hampir separuh (48%) daripada semua plastik di seluruh dunia tetapi hanya berjaya mengitar semula sekitar 14% daripada apa yang dibuang menurut penyelidikan yang diterbitkan dalam Frontiers in Thermal Engineering tahun lepas. Hakikatnya pengeluaran begitu banyak plastik berlaku di sana menjadikan keadaan berisiko kepada pihak lain juga. Ambil contoh Eropah dan Amerika Utara - hampir lapan daripada sepuluh pengeluar plastik di sana bergantung kepada import dari Asia untuk bahan mentah mereka. Dan kemudian terdapat juga aspek alam sekitar. Sebanyak 74% daripada kilang-kilang ini terletak dalam lingkungan 50 kilometer dari sistem air yang penting, yang memudaratkan alam semula jadi dan komuniti setempat apabila kemalangan atau pencemaran berlaku.

Perdagangan Bahan Mentah Plastik, Bahan Separuh Siap, dan Produk Akhir

Perniagaan resin global menjana sekitar $312 bilion setiap tahun, menunjukkan betapa sangat kita masih bergantung kepada bahan api fosil untuk industri plastik kita. Kebanyakan kos ini datang daripada nafta dan etana, yang bersama-sama membentuk hampir tiga suku daripada apa yang digunakan dalam penghasilan resin. Sejak 2021, apabila lebih daripada 129 negara mula melarang pengimportan sisa plastik tercemar, ini telah memaksa kira-kira 19 juta tan sampah kembali ke tempat pembuangan sisa tempatan. Sesuatu yang menarik berlaku walaupun begitu - walaupun keperluan kualiti menjadi lebih ketat untuk bahan kitar semula, jumlah pelet kitar semula yang dieksport sebenarnya meningkat sebanyak 22% pada tahun lepas. Ini kelihatan bercanggah pada pandangan pertama tetapi mungkin menunjukkan perubahan sikap terhadap kitar semula dan keberlanjutan di pelbagai pasaran di seluruh dunia.

Kesan Alam Sekitar Akibat Pengeluaran dan Sisa Plastik

Jejak Karbon dan Pemusnahan Sumber dalam Pengeluaran Plastik

Industri plastik kini mendapatkan hampir kesemua bahan mentahnya daripada bahan api fosil, menyumbang kepada sekitar 3.4% pelepasan gas rumah hijau di seluruh dunia setiap tahun. Jumlah ini bersamaan dengan kira-kira 1.8 bilion tan metrik CO2 menurut laporan Thomasnet pada tahun 2023. Ke depan, pengeluaran plastik berkemungkinan boleh menyerap hampir 19% jumlah kebenaran karbon planet kita menjelang tahun 2040 jika kita teruskan cara yang sama. Masalah ini menjadi lebih buruk kerana kira-kira enam peratus daripada minyak yang digunakan secara global digunakan untuk membuat barangan plastik sekali pakai yang sering kita lihat, selain dua peratus daripada sumber gas asli juga digunakan. Fikirkan sahaja ini: pengeluaran satu tan plastik memerlukan hampir tiga tan minyak mentah, dan menyebabkan kos alam sekitar yang dianggarkan sebanyak $740,000 dari masa ke semasa berdasarkan kajian Institut Ponemon pada tahun lepas.

Pencemaran Plastik dan Hubungannya dengan Matlamat Pembangunan Mampan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (SDGs)

Sisa plastik sungguh menghambat usaha ke arah SDG 14 Kehidupan Bawah Air. Setiap tahun, sekitar 14 juta tan metrik berakhir di lautan kita, di mana ia memerangkap hidupan laut dan mencemarkan hampir sembilan daripada sepuluh habitat marin. Keadaan menjadi lebih buruk apabila kita melihat mikroplastik - zarah kecil ini ditemui dalam 94 peratus sampel air paip global menurut ujian terkini. Situasi ini jelas bertentangan dengan matlamat SDG 6 Air Bersih dan Sanitasi. Satu kajian 2023 daripada Persatuan Pencemaran Plastik mendapati bahawa pencemaran plastik menyumbang kepada kira-kira 9 juta kematian awal setiap tahun, bertentangan dengan segala yang diperjuangkan oleh SDG 3 Kesihatan Baik. Kini kerajaan di seluruh dunia mula memberi tumpuan kepada penyelesaian yang selari dengan matlamat keberlanjutan ini. Salah satu inisiatif utama bertujuan untuk memansuhkan plastik bukan kitar semula menjelang 2030. Jika pengeluar di pelbagai industri benar-benar mematuhi rancangan ini, ia mungkin dapat mengurangkan kebocoran plastik ke laut sehingga kelima daripadanya berbanding tahap semasa.

Meningkatkan Teknologi Kitar Semula dan Model Ekonomi Bulatan

Kitar Semula Mekanikal berbanding Kimia: Kecekapan dan Kebolehskalaan

Kebanyakan kitar semula mekanikal hanya berkesan untuk jenis plastik tertentu. Sebagai contoh, botol PET sebenarnya kehilangan kira-kira 33% kekuatan tegangan mereka selepas melalui hanya tiga kitaran pemprosesan menurut kajian dari Ponemon pada tahun 2023. Sebaliknya, kaedah kitar semula kimia seperti depolimerisasi sebenarnya boleh memecahkan plastik kembali kepada blok binaan asasnya. Ini membolehkan pemulihan bahan yang sesuai digunakan walaupun untuk aplikasi sentuhan makanan. Beberapa pendekatan berbasis enzim juga telah mencapai keputusan yang mengesankan, mencapai tahap ketulenan sekitar 89% seperti yang ditunjukkan dalam kajian terkini pada tahun 2024 mengenai inovasi bahan. Masalahnya ialah secara global, kemudahan kitar semula kimia masih hanya mampu mengurus kurang daripada 5% daripada semua sisa plastik setiap tahun menurut Geyer dan rakan-rakannya pada tahun 2023. Walau bagaimanapun, terdapat perkembangan yang memberangsangkan di masa depan. Teknologi pengisihan berpandukan AI yang baharu telahpun meningkatkan kecekapan proses kitar semula mekanikal tradisional sebanyak kira-kira 30%, yang menunjukkan kemajuan signifikan ke arah penyelesaian pengurusan sisa yang lebih baik.

Tanggungjawab Pengeluar Lanjutan dan Inisiatif Industri dalam Ekonomi Membulat

Lebih banyak syarikat kini beralih kepada pembungkusan yang boleh diguna semula, terutamanya dengan kehadiran sistem pengembalian automatik yang membantu mengurangkan penggunaan plastik baru untuk palet sebanyak kira-kira 40 peratus. Di kawasan yang mempunyai undang-undang Tanggungjawab Pengeluar Lanjutan di 34 negara, jenama diwajibkan untuk membiayai sendiri penubuhan titik pengumpulan, situasi yang telah menyebabkan pelaburan sebanyak kira-kira dua titik satu bilion dolar setiap tahun ke dalam sistem gelung tertutup menurut laporan terkini UNEP pada tahun lepas. Kumpulan Plastics Pact dan kumpulan industri yang serupa telah berjaya mengelakkan sebanyak lapan juta tan plastik daripada berakhir di tapak pelupusan sejak mereka mula bekerjasama pada tahun 2020. Ini utamanya dicapai dengan memastikan semua pihak dalam sektor ini mematuhi peraturan asas yang sama dalam pengisihan dan pemprosesan bahan kitar semula.

Halangan terhadap Kebolehmembulatan: Mengapa Model Linear Terus Wujud Walaupun Terdapat Pelaburan

Kita terus bergantung terlalu banyak pada plastik baru kerana sistem pengumpulan sisa kita tidak teratur. Lihat sahaja kitar semula pembungkusan fleksibel - kurang daripada 12% bandar di seluruh dunia mempunyai program di tepi jalan untuk bahan tersebut. Kemudian timbul pula isu kewangan. PET kitar semula masih berkos kira-kira 17% lebih tinggi berbanding plastik biasa menurut data ICIS tahun lepas. Dan pembinaan kemudahan kitar semula mekanikal tersebut? Ia memerlukan pelaburan permulaan yang besar, sekitar $740 juta. Semua masalah ini menunjukkan betapa perlunya dasar-dasar yang lebih baik bekerjasama dengan teknologi jika kita mahu benar-benar membuat kemajuan ke arah ekonomi bulatan. Sistem pada masa ini tidak disusun dengan betul untuk mengendalikan peralihan ini dengan lancar.

Kerangka Dasar dan Trend Peraturan Global dalam Pengurusan Plastik

Arahan Plastik Sekali Pakai EU dan Pengaruh Globalnya

Sejak 2019, Kesatuan Eropah telah memperkenalkan Arahan Plastik Sekali Pakai yang pada dasarnya bertindak sebagai model bagi kawasan-kawasan lain. Arah tersebut melarang penggunaan barangan biasa seperti alat makan plastik, penyedut minuman plastik, dan bekas polistirena terembang yang selalu kita lihat dari pembungkusan makanan segera. Tambahan pula, terdapat keperluan bahawa sekurang-kurangnya 90 peratus botol PET perlu dikumpulkan menjelang 2029. Negara-negara di luar EU juga turut memperhatikan perkara ini. Kini, terdapat 27 buah negara yang turut mengikut langkah ini dengan memperkenalkan versi larangan plastik mereka sendiri. Kanada merancang untuk memansuhkan penggunaan plastik sekali pakai sepenuhnya menjelang 2025, manakala beberapa buah negara Asia Tenggara secara beransur-ansur mengekang penggunaan beg plastik di seluruh wilayah mereka. Menurut Laporan Pengurusan Sisa Global yang dijangka pada 2025, jika peraturan-peraturan ini kekal dilaksanakan, ia mungkin dapat mengurangkan sisa plastik di lautan sebanyak kira-kira 40 peratus sebelum tiba tahun 2030. Ini menunjukkan terdapat sesuatu yang lebih besar sedang berlaku di sini - iaitu pergerakan perlahan tetapi pasti ke arah persetujuan antarabangsa dalam menangani pencemaran plastik.

Larangan Antarabangsa ke atas Microbeads dan Plastik Sekali Pakai

Larangan ke atas microbeads kini telah dikuatkuasakan di sekitar 43 buah negara di seluruh dunia. Amerika Syarikat telah meluluskan Akta Air Bebas Microbead pada tahun 2015, dan Korea Selatan turut mengikut langkah dengan larangan mereka pada tahun 2023 yang menyasarkan produk kosmetik mengandungi mikroplastik. Kebanyakan negara anggota OECD, lebih daripada 90%, telah melaksanakan peraturan melarang plastik sekali pakai pada masa kini. Negara-negara yang masih membangun secara ekonomi, seperti India dan Kenya, biasanya memberi fokus utama kepada larangan beg plastik nipis yang mudah koyak. Walaupun usaha-usaha persekitaran ini bersesuaian dengan Matlamat Pembangunan Mampan nombor 12 berkenaan amalan penggunaan yang bertanggungjawab dan nombor 14 berkenaan perlindungan hidupan laut, masih terdapat masalah besar dalam pematuhan di banyak kawasan di mana sistem pengurusan sisa yang betul belum wujud lagi.

Cadangan Dasar untuk Pengeluaran Plastik yang Mampan

Strategi utama merangkumi:

• Mandat kandungan kitar semula : 30% minimum untuk pembungkusan menjelang 2030
• Tanggungjawab Pengeluar Lanjutan (EPR) skim yang merangkumi 100% sisa plastik pasca pengguna
• Mekanisme penentuan harga karbon mengenakan penalti ke atas pengeluaran polimer asli

A analisis Aliran Bahan 2023 menunjukkan dasar-dasar ini boleh mengurangkan pelepasan pengeluaran plastik sebanyak 22% sambil mempercepatkan pelaburan ke arah ekonomi bulatan. Mencantumkan definisi “boleh dikitar semula†dan “boleh dikompos†untuk plastik di seluruh bidang kuasa tetap penting untuk mengelakkan perpecahan pasaran.

Alternatif Baharu: Bioplastik dan Sumber Bahan Mampan

Bioplastik dan Sumber Bahan Berasaskan Bio: Potensi dan Had

Bioplastik yang diperbuat daripada bahan seperti kanji jagung atau tebu memberikan cara untuk bahan-bahan terurai secara semula jadi berbanding bergantung kepada produk petroleum. Analisis pasaran sedang bercakap mengenai bagaimana industri ini berkemungkinan besar akan berkembang pesat, mungkin mencapai sekitar $98 bilion nilai perniagaan menjelang tahun 2035. Syarikat pembungkusan dan pengeluar kereta kelihatan terutamanya berminat pada masa ini. Asid polilaktik atau PLA bersama dengan plastik berbasis tumbuhan yang lain kelihatan agak baik secara teorinya, tetapi jujur sahaja, kos pengeluarannya masih sekitar dua hingga tiga kali ganda lebih tinggi berbanding plastik biasa. Perbezaan harga ini menjadi satu masalah besar. Isu lain yang besar ialah penggunaan tanah pertanian untuk bahan-bahan ini ketika manusia memerlukannya untuk menanam makanan. Ini telah menyebabkan para penyelidik melihat pelbagai pilihan alternatif. Bahan-bahan seperti sisa hasil pertanian selepas menuai dan juga alga yang ditanam secara khusus untuk tujuan ini kini mendapat perhatian. Sebilangan pakar berpendapat kita mungkin mampu mengurangkan pergantungan kita kepada sumber biojisim tradisional sebanyak kira-kira 40 peratus dalam tempoh beberapa tahun sahaja jika pendekatan-pendekatan baru ini berjaya.

Mengurangkan Pencemaran Mikro(plastik nano) Menerusi Inovasi Bahan

Perkembangan terkini dalam plastik boleh terurai sedang membuat kemajuan pesat dalam menangani masalah mikroplastik dengan bekerjasama bersama alam semula jadi dan bukan menentangnya. Ambil contoh PHA, bioplastik yang boleh dihurai ini boleh terurai sepenuhnya dalam masa kira-kira enam bulan apabila ditempatkan dalam kemudahan pengkomposan industri, manakala plastik biasa mengambil masa ratusan tahun untuk terurai langsung. Beberapa kemajuan terkini yang menarik telah membawa pilihan larut dalam air untuk kegunaan seperti penutup ladang dan pembungkusan yang benar-benar hilang selepas digunakan, menghentikan serpihan plastik kecil daripada memasuki alam sekitar kita. Sebagaimana negara-negara di seluruh dunia terus memperketatkan undang-undang berkenaan plastik sekali pakai, solusi seumpama ini mungkin boleh membantu mengurangkan jumlah plastik yang masuk ke lautan antara 8 hingga 12 juta tan setiap tahun menjelang pertengahan dekad hadapan berdasarkan unjuran semasa.

Bahagian Soalan Lazim

Apakah pengeluaran plastik global pada masa kini?

Pada 2022, pengeluaran plastik global mencapai sekitar 468 juta tan metrik setahun.

Apakah kegunaan utama plastik dalam industri?

Kebanyakan plastik yang dikeluarkan digunakan dalam bahan pembungkusan, barangan binaan, dan produk harian.

Bagaimanakah kesan pengeluaran plastik terhadap alam sekitar?

Pengeluaran plastik menyumbang secara besar kepada pencemaran karbon dan penebangan hutan, menggunakan sebahagian besar bahan api fosil yang seterusnya menghasilkan pelepasan gas rumah hijau yang tinggi.

Apakah alternatif kepada plastik tradisional yang terdapat di pasaran?

Bioplastik yang diperbuat daripada kanji jagung atau tebu, serta pilihan biodegradasi inovatif yang lain seperti PHA, sedang dikaji sebagai alternatif kepada plastik tradisional.

Mengapakah kadar kitar semula plastik begitu rendah?

Kadar kitar semula yang rendah disebabkan oleh pergantungan tinggi terhadap bahan mentah baru serta kecekapan yang rendah dalam sistem dan teknologi kitar semula sedia ada.